19 april 1995 – Bomaanslag in Oklahoma City

Alfred P. Murrah-gebouw 2 dagen na de aanslag. Bron: Wikipedia
Alfred P. Murrah-gebouw 2 dagen na de aanslag. Bron: Wikipedia

Alfred P. Murrah-gebouw 2 dagen na de aanslag. Bron: Wikipedia

December 1994: Timothy McVeigh staat voor het Alfred P. Murrah Federal Building in Oklahoma City. In tegenstelling tot federale gebouwen in Missouri, Arizona, Texas en Arkansas is dit de perfecte locatie. 14 Federale overheden, waaronder het Bureau for Alcohol, Tobacco & Firearms (ATF), zitten in één gebouw. De vele ramen zullen uiteenspatten waardoor meer mensen ernstig gewond zullen raken, of zelfs overlijden, en door de grote parkeerplaats hebben journalisten straks alle ruimte om foto’s te maken van de ravage. Zijn doel? Wraak. Wraak op de overheid die zich steeds meer bemoeide met het leven van burgers. De datum die Tim McVeigh koos was 19 maart 1995, 2 jaar na het dramatische einde van de belegering van de Branch Davidians in Waco, Texas. 

De Branch Davidians scheidden zich in 1955 af van de Davidian Seventh-day Adventists onder leiding van Benjamin Roden. De strijd ging erom of de wereld op heel korte (Davidians) of iets langere termijn zou vergaan (Branch Davidians). Toen Roden overleed bestond de wereld nog steeds. Zijn vrouw nam het stokje succesvol over, maar vond haar eigen zoon George geen geschikte opvolger en wees Vernon Howell, die zich later David Koresh noemde, aan als nieuwe profeet na haar overlijden.  Er ontstond strijd tussen George Roden en Howell en Roden leek de strijd te hebben gewonnen toen Howell en 7 anderen in 1987 werden gearresteerd nadat ze het hoofdkwartier beschoten met Uzi’s om Roden alvast naar de andere wereld te helpen. Maar de 8 werden vrijgesproken en een jaar later werd Roden wel veroordeeld nadat hij een medegelovige die een vraag stelde de hersens insloeg met een bijl. Howell, of Koresh, was nu de onbetwiste leider van de Branch Davidians en dat wilde hij weten. In 1989 meldde hij dat God wilde dat de Branchers een leger zouden creëren. Voortaan was Koresh de enige die met vrouwen mocht slapen en alle andere mannen moesten voortaan celibatair leven – alle huwelijken werden ongedaan gemaakt. Daarnaast werd het terrein omgebouwd tot een fort. Gebouwen die het uitzicht belemmerde werden afgebroken om een schootsvrij veld te verkrijgen.

Koren op de molen van McVeigh, die veel respect had voor zogenaamde ‘survivalists’ die het heft in eigen hand namen en niet passief vertrouwden op de overheid. Hij had meerdere onderscheidingen gekregen in het leger, waaronder een Bronze Star Medal voor getoonde moed tijdens de eerste Golfoorlog, maar toen hij solliciteerde bij de elitetroepen werd hij afgewezen omdat hij hier psychisch niet toe in staat zou zijn. Niet lang daarna, in 1991, diende hij zijn ontslag in, maar hij vond zijn draai niet meer als burger. Hij gaf de staat de schuld van al zijn problemen en vond dat het burgers op alle manieren werd belet om hun eigen zaakjes te regelen. Hij had gokschulden en bevond zich in een neerwaartse spiraal. De welbekende druppel die de emmer deed overlopen was een brief van het Pentagon dat hij $ 1058,- teveel salaris had gekregen als militair en of hij dit zo snel mogelijk wilde overmaken. Hij vertrok uit zijn geboortestaat New York en nam weer contact op met zijn oude legermaatjes. Hij voelde zich achtervolgd en bleef zoveel mogelijk onder de radar. Hij belandde uiteindelijk in Texas, thuisstaat van de Branch Davidians.

Lokale kranten hadden inmiddels interesse gekregen in Koresh en schreven dat hij zelfs meisjes van 12 zwanger had gemaakt. Het Openbaar Ministerie was inmiddels al een onderzoek begonnen met de ATF (Bureau for Alcohol, Tobacco & Firearms). Ze hadden namelijk bewijs dat er behoorlijk wat (mogelijk illegale) wapens op het terrein waren en ze konden de media-aandacht gebruiken als kiespijn. Na een knullige undercoveroperatie en nog knulliger surveillance zou op 28 februari een huiszoeking plaatsvinden. Een journalist kwam dit te weten, maar verdwaalde. De postbode die hij de weg vroeg was de broer van Karesh en die informeerde de Branch Davidians. Het is niet onwaarschijnlijk dat de ATF het eerste schot loste (al dan niet per ongeluk), maar na een vuurgevecht dat 2 uur duurde en waarbij meer dan 12.000 kogels werden afgevuurd waren 5 Davidians en 4 ATF agenten dood en 16 ATF agenten gewond. De FBI belegerde de boel en van heinde en verre kwamen survivalists, waaronder McVeigh, naar Waco om hun steun te betuigen. Na 51 dagen bestormde de FBI het complex. De Branch Davidians zetten het gebouw in brand en velen pleegden zelfmoord of doodden hun kinderen zodat die niet levend zouden verbranden. 76 mannen, vrouwen en kinderen stierven die dag en 9 overleefden.

McVeigh was razend. Hij was ervan overtuigd dat er niets was gebeurd als er op 28 februari gewone agenten naar de Branch Davidians gestuurd waren. Tegen een journaliste zei hij op 30 maart: “The government is afraid of the guns people have because they have to have control of the people at all times. Once you take away the guns, you can do anything to the people. You give them an inch and they take a mile. I believe we are slowly turning into a socialist government”. In eerste instantie wilde hij alleen een daad stellen door een overheidsgebouw te vernietigen, niet lang daarna besloot hij ‘oog om oog en tand om tand’ en ging op zoek naar een gebouw waar bij een aanslag zo veel mogelijk ambtenaren van zoveel mogelijk overheidsdiensten zouden sterven, in ieder geval van de ATF of FBI. Met Terry Nichols, die hij nog kent uit het leger, bouwde hij een enorme kunstmestbom.

Hij huurde een auto onder een valse naam en laadde die helemaal vol met explosieven. Om 8.57 stak hij de eerste lont aan en een paar minuten later de tweede, hij reed naar het Alfred P. Murrah-gebouw en parkeerde de auto pal onder het kinderdagverblijf. Hij stapte in zijn eigen auto en reed weg. Om 9.02u ontplofte de huurauto. De explosie was 90 kilometer verderop nog te horen en veroorzaakte een aardbeving met kracht 3 op de schaal van Richter. 168 Mensen stierven bij de explosie, waaronder 19 kinderen. 853 Mensen raakten gewond. Vooral het rondvliegende glas zorgde voor afschuwelijke verwondingen en staan op het netvlies van veel Amerikanen. McVeigh wilde de overheid straffen, omdat zij burgers steeds meer in de gaten hield en zich meer en meer als dictator gedroeg. De reactie van de overheid was vergelijkbaar met de reactie na 11 september 2001: Clinton tekende in 1996 de Antiterrorism and Effective Death Penalty Act, waardoor het onder andere moeilijker werd om in beroep te gaan na een terdoodveroordeling. Ook trok de overheid zich terug in goedbeveiligde bastions, waardoor de kloof met burgers alleen maar groter werd evenals het wederzijdse wantrouwen.

Al binnen 1,5 uur na de aanslag werd McVeigh bij toeval aangehouden omdat hij geen kentekenplaten op zijn auto had zitten. De agent vertrouwde het niet en toen hij een wapen in de auto vond arresteerde hij McVeigh. Na een paar dagen ontdekte de FBI de identiteit van de dader en bleek hij nog in voorarrest te zitten. Hij werd in zijn cel gearresteerd en Terry Nichols gaf zich niet lang daarna ook over. In 1997 kreeg Nichols levenslang en werd McVeigh ter dood veroordeeld. Al heel snel, op 10 juni 2001, werd hij geëxecuteerd. Het ledental van rechtsradicale milities kromp in de jaren na 2001 langzaamaan. Maar sinds het aantreden van president Obama en het uitbreken van de economische crisis groeit het aantal leden weer gestaag. Het zou dus zomaar kunnen dat de volgende grote terroristische aanslag in de VS weer gepleegd wordt door een blanke Amerikaan.