De falende campagne van Wilders

Het gaat niet goed met de PVV-campagne. Deze verkiezingen moesten de grote doorbraak van Wilders worden: hij zou het kunstje van Trump en Brexit herhalen, en flinke winst voor de populisten binnenharken.

In plaats daarvan hebben we de slechtst lopende PVV-campagne ooit gezien. De partij is in vrije val: in 2016 stond de partij vrij consequent op 30 zetels in de peilingen, maar daarvan zijn er nog maar 22 over. In de afgelopen drie maanden is de steun voor de PVV met een derde afgenomen.

Hoe komt het, dat de PVV het zo slecht doet? Hier zijn vijf redenen:

De tweestrijd die er niet was

Het grote verhaal van deze verkiezingen had de tweestrijd tussen VVD en PVV moeten worden. De journalistiek was hier al sinds vorig jaar heftig op aan het voorsorteren. Het had de VVD zo mooi geleken: inspelen op de angst voor de PVV om D66, CDA en misschien zelfs wel GroenLinks-stemmers bij hun partijen weg te lokken, en dan zelf de grootste worden.

Maar: die tweestrijd kwam nooit echt van de grond. Wilders bedankte ervoor om Rutte-3 aan de macht te helpen, en speelde het spelletje niet mee. Bovendien werd voor steeds meer mensen duidelijk hoe ongeloofwaardig zo’n tweestrijd was: Rutte en Wilders willen op de meeste punten gewoon hetzelfde. Daarnaast is het zo dat zo veel partijen Wilders uitsloten, dat al snel duidelijk werd dat hij niet zou gaan regeren, zelfs al zou hij de grootste worden.

Klaver als links alternatief

En omdat die tweestrijd er niet kwam, was er ruimte voor anderen: eerst Klaver, en later ook Pechtold en Buma. Zij maakten van deze verkiezingen een wedstrijd tussen vele kleintjes: VVD, CDA, D66, GroenLinks en SP staan allemaal tussen de 15 en 25 zetels. Zo moest Rutte zich ineens op links gaan verdedigen, en daarmee viel het plan om er een rechts-extreemrechts onderonsje van te maken in duigen.

Trump

In eerste instantie was de verkiezing van Trump een opsteker voor Wilders: vlak na de Amerikaanse verkiezingen steeg hij in de peilingen. Maar: wie her en der de PVV-stemmers over Trump hoort, merkt dat ze vooral geïnteresseerd waren in de politieke opschudding die Trump zou brengen, en niet in Trump zelf. Nu Trump’s presidentschap langzaam vastloopt in ruzie met het congres, betogingen en beperkingen vanuit de rechterlijke macht, wordt ook voor sommige PVV-stemmers duidelijk dat stemmen op een populist niets oplost.

Wilders zelf

De PVV is Wilders en Wilders is de PVV. Hoe hij het zelf doet bepaalt hoe de partij het doet. En Wilders draaide de afgelopen maanden niet lekker: van de blunder om te zeggen dat Fortuyn door een moslim vermoord was tot het campagne-evenement in Spijkenisse dat uitdraaide op een mislukking toen er maar een handjevol mensen op af kwam, de ruzie met broer Paul was kinderachtig: telkens maakt de PVV-leider inschattingsfouten.

De grootste daarvan was om zich terug te trekken uit de debatten: wat een Trump-achtige demonstratie van dominantie had moeten zijn, werd door de kiezer geïnterpreteerd als weglopen. Pogingen om opzichtig zijn campagne te beëindigen wegens een veiligheidslek maakten weinig indruk. Ik denk dat na een decennium Wilders er langzaam een splitsing aan het ontstaan is: zijn Ware Gelovigen vinden alles wat hij doet prachtig, maar op de rest maakt het weinig indruk meer.

IS

En als laatste: er zijn de laatste tijd minder aanslagen geweest. Wilders profiteert van angst. Het extra zetje dat een grote aanslag hem zou geven, is hem niet gegund.

Steun mij op Patreon

Be the first to comment on "De falende campagne van Wilders"

Leave a comment

Your email address will not be published.


*