Lezersbrieven: Ebru Umar

Heerlijk he, die loepzuivere argumentatie van de ridders van het vrije woord?

Begrijpend lezen is moeilijk, zelfs voor mijn vaste klanten. Het stuk ‘Fuck Ebru Umar‘ heeft een berg onzinreacties opgeleverd, zowel van linker- als van rechterzijde. Ter lering ende vermaak wil ik er een paar uitlichten.

Wat je zegt ben je zelf!

Dit was de meest voorkomende vergissing, die maar weer bewijst dat mensen de eerste en laatste regel van een tekst lezen en dan hun conclusies trekken. De redenering kwam ongeveer hier op neer: ik gun Umar d’r vrijheid niet, dus ik ben net zo erg als Umar. Of als Erdogan. Of zoiets.

Beter lezen, jongens! In de tekst staat herhaaldelijk dat ik geloof in de universele rechten. Ook voor Umar dus. De een na laatste zin luidt nota bene: “ze heeft natuurlijk het recht om met rust gelaten te worden”.

Mijn punt is dat de pogingen van rechts om van haar een boegbeeld te maken van de vrijheid van meningsuiting ten diepste hypocriet zijn. Immers: de essentie van rechten is dat je ze een ander ook gunt. Wie dus met de ene hand Umar op het schild heft, en met de andere hand de moslims de mond snoert, is gewoon met twee maten aan het meten.

Daarmee is ook meteen iets anders duidelijk wat veel lezers ontgaan is: dit verhaal gaat niet over Umar. Het gaat over de rechtse opiniebubbel, die zo opgeblazen is dat ze zelf niet meer door hebben dat hun eigen gelijk honderd keer beklemmender is geworden dan (al lang niet meer bestaande) consensus waar ze tegenaan schoppen.

Hoe ver heen ze zijn, zie je bijvoorbeeld aan de fotoshop bovenaan dit stuk, courtesy van The Post Online. Als je er als links persoon op wijst dat de huidige politieke instabiliteit heel misschien wel eens iets met de jaren ’30 gemeen zou kunnen hebben (met z’n economische crisis en z’n vreemdelingenhaat) dan ben je een overjarige babyboomende UvA-er die zo snel mogelijk z’n bek moet houden. Zijn de argumenten bij rechts even op, dan mogen zij wel gewoon met Hitlersnorren aan de gang. De met die hypocrisie opgebouwde macht heeft dit land in een wurggreep, en dat wilde ik aan de kaak stellen.

Ja, maar Ebru Umar is stom.

Deze zag ik heel veel voorbij komen: waarom had ik niet ook Umar’s mening over vluchtelingen, over integratie, over dit of over dat bij mijn verhaal betrokken? Nou, hierom: als je gaat argumenteren moet je dat zuiver doen. Ik heb geen enkele behoefte om Umar langs een linkse morele meetlat te leggen: we weten allemaal hoe dat afloopt. Het gaat erom haar op de argumenten van haar en de haren te toetsen aan hun eigen innerlijke consistentie. En dat faalt jammerlijk. Wat ze verder van vluchtelingen vindt (hoe smerig dat ook is) doet er niet toe, en het is dus absoluut essentieel om dat buiten de discussie te houden.

TPO heeft het niet zo bedoeld

Sommige mensen beweerden dat ik de tweet van The Post Online, die een centrale rol in het stuk speelde, helemaal verkeerd begrepen had. Ik moest het opvatten als een staatkundige waarschuwing, dat er in een democratie geen garantie is voor de bescherming van minderheidsrechten.

Laten we even vergeten hoe onwaarschijnlijk het is dat een opinieblog zo’n wollige opmerking zou maken. Laten we in plaats daarvan gewoon even naar de hele discussie kijken. Dit is de tweet daarvoor (klik om de hele discussie te lezen):

Dan wordt meteen duidelijk dat ze het echt menen. Dit is geen waarschuwing, het is een aanmoediging. Wie minderheden beschermt, is een vieze moralist.

Dat laat precies zien hoe moeilijk rechts het heeft met mensenrechten in het algemeen. De opvatting dat in een democratie de meerderheid bepaalt wat goed en fout is, betekent dat het gewoon okee is als een land homoseksualiteit strafbaar wil stellen, of de ene religie voor wil trekken voor de ander. In niets verschilt dit wereldbeeld van dat van Poetin, Erdogan en Orban.

Turken: Yay Erdogan!

Erdogan is tuig. Klaar.

Ja, maar je zei ‘fuck’

Mensen die zich hier druk over maken, zijn onderdeel van het probleem. Trouwens: zo origineel was het niet, het was de hashtag fuckerdogan waarmee deze hele discussie begon.

Lieve lezers, heeft u genoten van dit stuk? Steun mij dan op Patreon.

Be the first to comment on "Lezersbrieven: Ebru Umar"

Leave a comment

Your email address will not be published.


*