De kans is groot dat het Trump niet gaat lukken om Obamacare af te schaffen. Gisteren is een stemming daarover uitgesteld. Vandaag gaan ze het nog een keer proberen, maar de kans dat ze de benodigde stemmen bij elkaar gaan harken, is klein. Het hele gebeuren is een pijnlijke vertoning voor Trump, wiens imago als meester-onderhandelaar een flinke deuk oploopt.
Het ironische is ook dat er geen duidelijke oplossing is. Trump zit tussen twee vuren: enerzijds het Freedom Caucus van de Tea Party, die de wet die Obamacare moet vervangen veel te slap vinden, en anderzijds de ‘gematigde’ Republikeinen, die vrezen voor hun eigen herverkiezing als er substantieel aan Obamacare gemorreld wordt.
Wat zegt deze spagaat over de toestand van de Republikeinse partij? Veel linkse toeschouwers bekijken het ineenstorten van de Trump-regering met een gevoel van opluchting. ‘Trump is dan misschien een racistische eikel, maar godzijdank is hij ook incompetent’, denken zij.
Ik denk daar anders over. Juist nu de Republikeinse partij elkaar de tent uit vecht, is het gevaar voor de Democraten het grootst. Zij zijn in deze hele discussie amper in beeld geweest.
En ja, natuurlijk, het is absoluut waar dat niets zo desastreus is voor een politieke partij als een totale overwinning. Je hebt dan immers niemand meer om de schuld te geven van je eigen falen. Alle politieke partijen zijn coalities van verschillende belangengroepen, en zodra die coalitie z’n tegenstanders verslagen heeft, is het logisch dat de onderlinge verschillen ineens belangrijk worden.
Bij de Republikeinen zou je de twee grote facties de nationalisten en de kapitalisten kunnen noemen. Vroeger waren die twee verenigd in hun tegenstand tegen links, maar nu vechten ze elkaar de tent uit. De kapitalisten willen graag vrijhandel en een redelijk ruimhartig beleid voor immigranten – die zijn immers goedkope arbeid. De nationalisten willen protectionisme en een streng migratiebeleid. De kapitalisten willen vooral geen handelsoorlogen, de nationalisten willen China dwarszitten, enzovoort.
Toch hoeft die verdeeldheid niet slecht te zijn. Historisch gezien bestaat Amerikaanse politiek uit periodes waarin het tweepartijenstelsel stabiel is, die afgewisseld worden door realignments waarbij een van de twee partijen uit elkaar valt en een nieuwe partij z’n plek inneemt. Het is al tijden duidelijk dat zo’n realignment er aan zit te komen: de twee partijen lijken teveel op elkaar, de opkomst bij verkiezingen is laag, en er is stagnatie in Washington. De kansen liggen dus open voor een nieuwe partij om zichzelf te vestigen als politieke machtsfactor.
Maar de grote vraag is: welke partij gaat sneuvelen? Als het de Democraten niet snel lukt om de rol van oppositie af te pakken van John McCain en de zijnen, dan zouden zij weleens degenen kunnen zijn die het onderspit delven.
Hier is een scenario waarin dat gebeurt: stel dat de Obamacare-vote echt op een mislukking uit draait. Spanningen tussen de Republikeinen onderling worden steeds groter, en uiteindelijk besluiten donoren van beide kampen om in elkaars kiesdistricten tegenkandidaten te gaan steunen. In districten waar de verkiezingen al jarenlang doodsaai zijn omdat er toch wel een Republikein verkozen wordt, is ineens leven in de brouwerij. Er valt weer wat te kiezen, en daarom interesseren mensen zich voor politiek. Politieke ruzies leveren goede televisie op, dus het uiteenvallen van de Republikeinse partij wordt breed uitgemeten in de media, wat weer gratis aandacht oplevert.
Zo ontstaan er twee nieuwe partijen, die van twee kanten de Democraten leeg eten. De Hillary-vleugel van de Democraten zou zich met weinig moeite bij de kapitalisten aansluiten. De witte arbeidersklasse zou zich bij de nationalisten aansluiten. En natuurlijk zouden de Democraten in een aantal staten een factor van belang blijven, maar op nationaal niveau zouden de twee nieuwe partijen de dienst uit maken. We zouden dan weer terug zijn in de negentiende eeuw, met een liberaal-kapitalistische partij op ‘links’ en een conservatief-nationalistische partij op rechts.
Steun mij op Patreon
Be the first to comment on "Hoe verder na Trump’s afgang?"