De krokodillentranen van Frans Timmermans

Ik heb nog nooit een boek gezien wat zo duidelijk maakt wat er mis is met de PvdA als Broederschap van Frans Timmermans. Dit pamflet is geschreven naar aanleiding van de aanslagen in Parijs en bevat Timmermans’ recept om Europa weer op de rails te krijgen. Hij beschrijft de twee grote problemen die Europa op dit moment bedreigen: de Eurocrisis en de vluchtelingencrisis. Zijn oplossing: meer medeleven voor elkaar. Oh ja, en lessen in burgerschap op school.

Die combinatie van lijdzaamheid en moralisme kenmerkt de hele redeneerstijl van Timmermans. Hij somt bijvoorbeeld de problemen van Europa op: de zich misdragende banken, oplopende internationale spanningen, klimaatverandering. Vervolgens stelt hij vast dat dit leidt tot een gevoel van angst om iets kwijt te raken, en zijn oplossing is dan: begrip. We moeten vooral begrip tonen voor die angst, zodat hij zich niet kan doorontwikkelen in extreem-rechtse sympathieën.

Het lijkt wel alsof het werkelijk niet in Timmermans op komt dat die mensen misschien wel helemaal niet zitten te wachten op zijn begrip, en dat hun angsten om ‘wat kwijt te raken’ gegeven hoe de EU werkt misschien wel heel reëel en oplosbaar zijn. Stel je Timmermans eens voor tegenover een Griekse arbeider, wiens baan geofferd is op het altaar van de winsten van ING. Wat heeft zo iemand aan begrip? Het gaat die Griek er om hoe we voorkomen dat dezelfde crisis nog een keer plaats vindt, hoe we de macht van de financiële lobby in Europa breken, en hoe we de gemeenschappelijke Europese economie vorm geven. Accepteren dat we die strijd gaan verliezen en vervolgens de pijn verzachten is een tamelijk ambitieloos doel.

Kortom, het boek getuigt van dat geloof dat de PvdA tegenwoordig eigen is, dat er aan de werkelijke problemen niet zo veel te veranderen valt, en dat het beste wat we kunnen doen is toch vooral met mensen praten, hun problemen begrijpen, maar ze vooral niet oplossen. Hooguit kan de ellende in wat goede banen geleid worden. Je ziet dit ook in de landelijke politiek: het is onvermijdelijk dat het slechter wordt, en de PvdA profileert zich als de beste partij om dingen slechter te maken. De peilingen tonen aan hoe goed die strategie tot nu toe heeft uitgepakt.

Daar komt nog bovenop dat Timmermans alle problemen vooral door een cultureel prisma bekijkt. Hij toont zich daarin niet in staat om het spook van Fortuyn, die deze trend begonnen is, van zich af te schudden. Dat zie je heel duidelijk als hij prioriteit aan moet brengen tussen de twee grote problemen van Europa: de Euro en de vluchtelingen. Zonder omhaal stelt hij dat de vluchtelingen veruit de grootste uitdaging voor Europa vormen, omdat die de Europese verbondenheid (such as it is) dreigen te verscheuren.

Als je kijkt naar de effecten die beide crises op Nederland gehad hebben is dat werkelijk onzin. De kosten van de vluchtelingencrisis liggen voor Nederland rond de 1 miljard. De totale Nederlandse bezuinigingen naar aanleiding van de Eurocrisis, om maar onder die vervloekte 3%-norm te blijven, bedragen 52 miljard, gerekend sinds 2010. Daar komt nog bij dat de Eurocrisis de bestaanszekerheid van miljoenen Zuid-Europeanen heeft ondermijnd op een manier die de Syriërs niet voor elkaar zouden krijgen als ze met z’n allen naar Spanje zouden verhuizen. Dat economische en culturele problemen aan elkaar vast zitten – toch een vrij essentieel sociaaldemocratisch leerstuk – lijkt niet te zijn besteed aan Timmermans. Is het niet de woede om bezuinigingen in tijden van ruimhartig vluchtelingenbeleid die mensen richting de PVV drijft?

Ook hemeltergend is een passage waarin hij een rapper citeert, die zingt over zijn eigen persoonlijke onvermogen om vluchtelingen te helpen. Er volgt dan een hele zedenpreek over dat het o zo moeilijk is om door de ogen van de ander naar de wereld te kijken, en dat dat toch de essentie van de problemen in Europa is. Op dit punt wilde ik Timmermans wel door de pagina heen sleuren, en hem uitleggen dat we juist een sociale overheid nodig hebben omdat individuele liefdadigheid niet werkt. Door collectief te handelen kun je problemen oplossen die individuen als los zand niet aan kunnen.

Timmermans bezondigt zich hier dus aan diezelfde kortzichtigheid die PVV’ers kenmerkt, als ze roepen dat als de PvdA zoveel om vluchtelingen geeft, ze ze zelf maar in huis moeten nemen. En het is niet alleen kortzichtig, het is ook nog feitelijk onjuist. De crux van de vluchtelingencrisis is niet het individueel gebrek aan compassie: er zijn legio berichten van AZCs die overlopen van de vrijwilligers. De vluchtelingencrisis is juist bij uitstek een politieke crisis, dat wil zeggen: er is onvermogen om tot een collectief handelen van de verschillende Europese landen te komen.

Door deze combinatie van een zalvende toon – gericht op morele goedheid in plaats van politiek – gecombineerd een totaal gebrek aan handelingsperspectief, wordt Timmermans tot een karikatuur van alles wat andere partijen aan de PvdA verschrikkelijk vinden – het archetype van wat een PVV-er een Gutmensch zou noemen. Timmermans is als een Jezuïet die zijn gouden monstrans oppoetst terwijl de kinderen van de parochie verhongeren, die hoofdschuddend toekijkt, zondags de naastenliefde predikt, maar niks doet. Wat mij betreft heeft hij zich met dit werkje gediskwalificeerd als leider van de PvdA, mocht het ooit zo ver komen.

1 Comment on "De krokodillentranen van Frans Timmermans"

  1. J. Renema’s kritiek op Eurocommissaris F. Timmermans’ brochure BROEDERSCHAP centreert zich rond het thema ‘vluchtelingen’. Ondanks Keulen 2015 |2016 wil Renema ze nog steeds ruimhartig bij ons toelaten (inclusief hun verzorging, neem ik aan), en over wat dat allemaal kost, is niet zijn zorg. Commissaris Timmermans lijkt onder de indruk van ‘Keulen’ dat wat anders te zijn gaan zien en heeft recent gepubliceerd ‘dat de vluchtelingen veruit de grootste uitdaging voor Europa vormen, omdat die de Europese verbondenheid (such as it is) dreigen te verscheuren.’ Zonder nadere bewijsvoering stel ik nu dat Renema c.s. en Timmermans voorheen bondgenoten waren, maar nu niet meer. De Commissaris is een afvallige geworden. Zó meeslepend schrijft Renema.

    Ik respecteer Reneman’s verslag en stel vast dat voor een overeenkomstige doelgroep hij en Timmermans hetzelfde woord ‘vluchtelingen’ gebruiken. Maar je moet met je tijd mee gaan, want las ik weinig later op een andere weblog dat de Commissaris heeft uitgesproken:
    1. ‘Meer dan de helft van de vluchtelingen die naar Europa komen, is niet op de vlucht voor een oorlog. Het zijn vooral Noord-Afrikanen die om economische redenen hun thuisland verlaten.’ 2. ‘Het gaat om 60 procent van alle vluchtelingen’. Dat zijn mensen waarvan je kunt aannemen dat ze geen enkele reden hebben om een vluchtelingenstatus aan te vragen’.
    Timmermans – lezen we – onderscheidt VLUCHTEN van het om ‘economische redenen het thuisland VERLATEN, en dat lijkt juist. Het verschil zou als een onschuldig geval van synonimiteit terzijde kunnen worden geschoven, maar de positie van Timmermans en het onderwerp in aanmerking genomen, bevelen dit niet aan. De Commissaris begint lont te ruiken of bakzeil te halen of de waarheid te bevroeden, maar ontneemt wát ook het vluchtelingenbegrip zijn evangelisch halo.
    Dáárvoor op de vingers getikt, heeft hij zijn bod van 60% aan landverlaters – las ik ergens – tot 50% verzacht, maar ‘de kogel is door de kerk’. De huidige massa-immigratie die wij vandaag ondergaan, laat zich niet meer verkopen als die van ‘vluchtelingen’. Er is iets heel anders aan de hand. Het volgende.

    Overbevolkt Nederland lijdt allang aan een Massa-Immigratie, de NMI. Die heeft rond de jaarwisseling 2015 | 2016 een zo enerverende omvang bereikt dat een soort van nationale discussie (‘discourse’?) is losgebarsten. Eindelijk! Die werd altijd al gevoerd, maar slepend en gluiperig vanwege intimidatie van de ene kant, tegenover nu fel en openlijk en met meer verbale vrijheid voor de andere kant.
    Op die ‘Binnen zonder Kloppen’ immigranten zat en zit ons land niet te wachten en hebben zij het schatten gelds gekost, het cultureel gekwetst en ecologisch schade toegebracht; als dat laatste nog kan. Zelfs onze haramhallal dieren lijden eronder. En deze tegenslagen springen zó in het oog, dat zij die in de NMI geen been zien hun tegenstanders maar moeilijk kunnen uitleggen wat er de zin van is.
    Waarom dat tuchteloze toelaten van die tienduizenden immigranten die daarom alleen maar ‘vluchtelingen’, ‘asielzoekers’ e.d. worden genoemd om ze voor een draagvlak verteerbaar te maken? Want dat moet het gelag betalen! Timmermans begint dat eindelijk in te zien, maar Pronk ging hem voor en liet al in 1994 noteren: ‘…zo kan men dit land alleen maar binnen om humanitaire redenen. En als dat geen gezinshereniging is dan moet het asiel zoeken zijn. Dus zeggen de mensen dat ze asiel zoeken, ook al is dit in de meerderheid der gevallen niet zo. Dus raakt het desbetreffend kanaal verstopt [….]. En na zo’n zeer lange procedure gaan ze in de illegaliteit.’ (NRC, 25.06.94). Pronk OOK!
    Welnu, het meest gebruikte argument en ‘au fond’ het enige nog bruikbare argument gehanteerd om die immigranten hier vrij spel te geven en niet terug te sturen, en je dat laatste zelfs te willen verbieden openlijk te bepleiten, is de humanitaire factor. Je moet Pronk dixit goed zijn = vluchtelingen helpen.

    Hoe nu ‘onze’ massa-immigranten operabel te benoemen? Positieve namen voor ze in omloop zijn: 1* ‘vluchtelingen’, 2* ‘politieke vluchtelingen’, 3* ‘asielzoekers’. Of ze het ook zijn, laat zich niet vaststellen, en zijn ze het wat NL betreft dan ook niet. Wat ze wel zijn, is: onuitgenodigd, economisch een last, en fataal voor ons ecologisch uitgewoond land. Om zo te zeggen: de laatste ongenadige klap. Zeer vreemde talen, ontbrekende of slordige ‘Burgerlijke Standen’ dáár en ginds weerstaan verificatie en identificatie. Honderdduizenden uitzwermende ambtenaren zou dat vergen! Alleen gezond verstand, taal en fenotypica geven nog enig soulaas omtrent wie ze zijn, waarna de benoemingen 1*, 2*en 3* praktisch waardeloos zijn geworden. Persoonlijk denk ik dat globaliter geoordeeld het om een ouderwetse ‘landverhuizing’ gaat, ontstaan onder druk van bevolkingsexplosies: ‘landverhuizers’ dus, als meest algemene, reële term voor wat we vandaag en morgen ondergaan. Wat ‘landverhuizing’ allemaal kan betekenen, staat in Geschiedenisboekjes.

    Maar het is toch niet helemaal waar dat 1*,2*,3* waardeloos zijn, want zeggen ze realiter niets van die anderen, doen zij dat wél van ons. Het geluid ‘vluchteling’ stimuleert ons cultureel gevormd instinct dat bij het horen ervan op hol slaat. We gaan dan als bezetenen of zombies helpen en weten niet wie, wat, waarom. Maar dat is Goed. Goeddoen verbiedt na denken, Het moet gewoon. Zo zijn we ‘In Nederland’ (ihb. 3e couplet) opgevoed. Nederland zorgland.

Leave a comment

Your email address will not be published.


*