Degene die de Mossack-Fonsecca documenten heeft gelekt lijkt gemotiveerd te zijn door een werkelijke behoefte om het systeem bloot te leggen dat de ultrarijken in staat stelt om hun bakken met geld – die vaak op corrupte wijze verdiend zijn – te verstoppen. Deze Panamese advocatenfirma verbergt het vermogen van een flink deel van de 1%, en een gigantisch lek van hun documenten zou een fantastische gebeurtenis moeten zijn.

Helaas heeft degene die gelekt heeft de verschrikkelijke fout gemaakt om met zijn resultaten naar de westerse grote mediabedrijven te gaan. Om die reden gaat het eerste grote bericht, dat vandaag in de Guardian staat, over Vladimir Poetin een een frauduleuze cellist. Toevalligerwijs geloof ik het verhaal en heb ik geen moeite om te denken dat Poetin corrupt is.

Maar waarom zou je alleen op Rusland richten? Russisch vermogen is slechts een klein deel van het geld dat verdonkeremaand is met de hulp van Mossack Fonseca. Sterker nog, het wordt snel genoeg duidelijk dat deze selectieve manier van berichtgeven stinkt.

De Suddeutsche Zeiting, naar wie gelekt is, geven een gedetailleerde uitleg van de methodologie die de media gebruikt om de gegevens te doorzoeken. Hun belangrijkste zoektocht was naar landen die VN-sancties gebroken hebben. De Guardian zegt dit ook, en geeft een lijstje van die landen: Zimbabwe, Noord-Korea, Rusland en Syrie. Deze manier waarop de grootbedrijf-media de Mossack Fonseca informatie filteren volgt direct de belangen van de westerse regeringen. Het feit dat Mossack Fonseca gebruikt wordt door westerse bedrijven en westerse miljardairs wordt helemaal niet genoemd, terwijl zij toch de belangrijkste klanten zijn. En de Guardian verzekert ons daarbovenop dat “veel van het gelekte materiaal geheim zal blijven”

Had je iets anders verwacht? Het lek wordt gemanaged door het potsierlijk getitelde International Consortium of Investigative Journalists, die helemaal georganiseerd en betaald worden door het Center for Public Integrity uit de VS. Hun geldschieters zijn onder andere:

de Ford Foundation

de Carnegie Endowment

het Rockefeller Family Fund

de W. K. Kellogg Foundation

de Open Society Foundation (Soros).

Verwacht dus geen werkelijk exposé van westers kapitalisme. De vieze geheimen van westerse bedrijven zullen ongepubliceerd blijven. Verwacht dat Rusland, Iran en Syrie klappen zullen krijgen, samen met een klein westers als Ijsland, om de balans erin te houden. Een overjarige Britse Lord of twee – liefst eentje die toch al dement is – zal geslachtofferd worden.

De media hebben exclusieve toegang tot de database, waar jij en ik niet bij kunnen. Ze voorkomen dat ze de gevoelige informatie van westerse bedrijven uberhaupt zien, door zich puur te richten op die documenten die naar voren komen als je zoekt op specifieke onderwerpen, zoals landen die zich niet aan de VN-sancties houden. Vergeet nooit dat de Guardian zijn kopie van de Snowden Files vernietigd heeft op last van MI6 (de Britse geheime dienst – nvdr)

Wat zou er gebeuren als ze in de Mossack Fonseca database zouden zoeken aar de eigenaars van de media en naar hun bedrijven, en naar de redacteurs en de topjournalisten? Wat als ze zouden zoeken op de belangrijke mensen bij de BBC? Wat als ze zouden zoeken naar iedereen die gedoneerd heeft aan het Center for Public Integrity, en naar hun bedrijven? Wat als ze zouden zoeken naar ieder bedrijf dat op een westerse aandelenbeurs ingeschreven staat, en naar iedere miljoenair die ze kunnen vinden?

Dat zou veel interessanter zijn. Ik weet al dat Rusland en China corrupt zijn, dat hoef je me niet te vertellen. Waarom kijken ze niet naar de dingen waar we – hier in het westen – over in opstand zouden komen en daadwerkelijk iets aan zouden kunnen doen? En wat als de media-schoothondjes gewone mensen echt toegang zou geven tot deze data?

Craig Murray. Lees dit stuk in zijn oorspronkelijke engelse versie. Photo: Myrabella / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0,