Wie hebben er dit jaar Pim vermoord?

Als rechts werkelijk geen argumenten meer heeft, dan verschuilen ze zich achter Pim. Als je in gaat tegen vreemdelingenhaat, dan ben je medeverantwoordelijk voor zijn dood, of is minstens bezig met de weg te bereiden voor nog zo’n aanslag.

De absolute meesters van dit kunstje zitten bij The Post Online. Daar plaatsen ze met de regelmaat van de klok stukjes over de zoveelste persoon die verantwoordelijk is voor de dood van Pim. Die gaan altijd vergezeld van diezelfde lugubere foto, gemaakt door Robin Utrecht, van een ontzield lichaam op het asfalt in Hilversum. Ik meende te weten dat Pim Fortuyn daar vijftien jaar geleden vermoord was door Volkert van der Graaf, een dierenactivist. Maar volgens TPO is dat niet waar: Fortuyn wordt nog iedere dag vermoord, en de moordenaars zijn onder ons.

Ik vroeg me af: wie zouden er dan werkelijk verantwoordelijk zijn voor de dood van Pim? Meten is weten, dus heb ik geturfd hoe vaak De Foto het afgelopen jaar ingezet werd, en tegen wie.

Pim werd het afgelopen jaar dertien keer vermoord: driemaal door Joop, tweemaal door Anne-Fleur Dekker (waarvan eenmaal before she became famous), en eenmaal door Peter Middendorp, Quinsy Gario, het OM, Vrij Nederland, De Balie, en de NPO. De andere twee keer is er geen duidelijke dader aan te wijzen. Het vaakst werd Pim vermoord in de maanden april en januari (driemaal). Eenmaal werd de foto zonder politieke bijbedoelingen gebruikt, namelijk bij een stuk over de aankoop van het (niet-metaforische) moordwapen door het Rijksmuseum.

Wat opvalt, is dat de zelfbenoemde verdedigers van het vrije woord De Foto vooral gebruiken om anderen de mond te snoeren. Bij Gario bijvoorbeeld ging het erom dat hij een column kreeg in een of ander tijdschrift. Ook bij de andere gevallen waren het meningen die de redactie onwelgevallig waren. Een kritisch stuk over Machteld Zee of Thierry Baudet is al genoeg om volgens hoofdredacteur Bert Brussen – bekend van zijn naïeve opvattingen over de NSB – medeverantwoordelijk te zijn voor de dood van Pim.

En daar ligt volgens mij de echte betekenis van De Foto. De Foto is de rechtse Godwin geworden, het symbool voor het ultieme gelijk. Het is waar vreemdelingenhaters naar grijpen als ze onverwacht weerwoord krijgen. Wie De Foto gebruikt, die zegt: wij hadden toch gewonnen? We zouden dit land toch tot wit thuisland ombouwen? We toch hadden afgesproken dat wij alles mogen zeggen, en dat jullie je bek moesten houden?

Naschrift – voordat mensen gaan roepen dat het respectloos is om zo over een slachtoffer van een moord te praten: het is respectloos om een slachtoffer van een moord voor je politieke karretje te spannen.

Steun mij op Patreon

1 Comment on "Wie hebben er dit jaar Pim vermoord?"

  1. Van politiek-Linkse zijde komt vaak het verwijt aan haar tegenstanders dat zij xenofoob = vreemdelingen-haters zijn. En nu ook weer in: ‘Wie hebben er dit jaar Pim vermoord?’, eerste en laatste alinea.

    Ik laat de (Pim)intrigue van dat opstel hier formeel buiten beschouwing en concentreer mij op het concept: ‘vreemdelingen-haat’. Het wordt m.i. ten onrechte toegepast ook op mensen die zich duidelijk en correct van vreemdelingen wensen te distantiëren. De volgende antropologisch verkenning kan leren dat in te zien.

    Van de primitieve Australiërs berichten anthropologen dat zij vreemde mensen die zij onuitgenodigd op hun terrein aantroffen en faalden tot genoegen van de eigenaars enige graad van verwantschap met hen aan te tonen, soms doodden. En als op de Filippijnen Illongot mannen – in dit soort zaken is het geloof ik altijd dat genus – door een persoonlijke tragedie worden getroffen, geven zij aan hun leed uitdrukking door op vreemdelingen te jagen en hun hoofd af te snijden. De anthropoloog Rosaldo die ons over deze ‘cultuurtrek’ informeert, acht dit vertoon van uitzinnige woede een eerlijke en bewonderenswaardige zaak.
    Bij de Grieken stond de vreemdeling rechtstreeks onder bescherming van de oppergod Zeus Xenion. Of we met dit cultureel & historisch gegeven ook een oppositie van de Illongotse houding versus vreemdelingen hebben gevonden, weet ik niet. Want waarom zou een vreemdeling, wellicht niet eens aanhanger van Zeus, zo’n verheven protectie genieten, tenzij die nodig was en ’s vreemdelings lot in Hellas een hachelijke?
    Inzake vreemdelingenbeleid Antieke samenlevingen met Primitieve contrasteren is daarom vruchteloos. Traditioneel-Tibet was onder het regime van de Oceanen van Wijsheid, de Dalai Lama’s (Gyalwa Rinpoche) onderworpen aan strenge wetten tegen het helpen van vreemdelingen. In Japan waren ze evenmin verzot op vreemdelingen – de Hollanders op Decima waren absoluut uitzondering – en in Keizerlijk China werden Westerlingen ‘kuai tse’ is (zoiets als) vreemde duivels genoemd.

    Vogelvrij en onder hemelse sanctie is de vreemdeling iemand met wie je structureel twee kanten op kunt. En is het de primitieve samenleving gegeven beide zijden als evenwaardige mogelijkheden te demonstreren. ‘Indien’, schrijft C. L. Strauss, ‘onder meer bij de Ifugao op de Filippijnen de meest algemene betekenis van ‘aidu’ vreemdeling is, en indien de afgeleide betekenissen daarvan 1. aanverwant (geallieerde) en 2. vijand zijn, dan is het volkomen duidelijk dat die laatste twee betekenissen twee onderscheiden modaliteiten zijn van, of exacter twee manieren van kijken zijn naar dezelfde realiteit’.

    Het lijkt mij nu dat Links de kaart van ‘aanverwant’ heeft getrokken.

Leave a comment

Your email address will not be published.


*