Moslims, neem geen afstand van de aanslagen

‘Afstand nemen’ is een zwendel, bedacht door mensen die helemaal niet willen dat moslims integreren. Het is bedoeld om een vorm van collectieve verantwoordelijkheid op te leggen die in de westerse maatschappij geen plaats heeft. Doe er niet aan mee.

Na de aanslagen in Brussel kwam de zoveelste afstand-nemen discussie op gang. Wist ik bij eerdere aanslagen nog niet zo goed wat ik er van moest vinden, inmiddels is het mij duidelijk: de eis dat moslims afstand moeten nemen van terreur is een oplichtingstruc, op dezelfde manier dat balletje-balletje op de kermis dat is. Zodra je meedoet, heb je al verloren, omdat alle controle bij de goochelaar ligt.

Doorslaggevend bewijs was voor mij deze tweet van Vluchtelingenhoaxer des Vaderlands Sywert van der Linden. De strekking was: moslims die afstand nemen van de aanslagen vanwege wat er in de Koran staat, zijn óók fout, omdat zij de Islam boven de seculiere staat plaatsen.

Deze kronkel van een redenering illustreert mooi dat de afstand-eisers helemaal niet geïnteresseerd zijn in de inpassing van moslims in onze maatschappij. Hier worden moslims immers getoetst aan een onredelijk hoge standaard: in een vrije maatschappij is het enige criterium of je je aan de wet houdt. Het is je goed recht om te vinden dat die wet er anders uit zou moeten zien; die discussie is immers de essentie van democratie. Bovendien: dit een criterium waar zat andere groepen ook niet aan voldoen, en dat ziet niemand als een probleem. Er zijn zat gereformeerden voor wie de Bijbel richtinggevend is, en ik heb genoeg vrienden wiens hart sneller gaat kloppen van het Communistisch Manifest dan van de Nederlandse grondwet. En hoezeer Sywert dat ook vervelend vindt: dat mag gewoon!

De strategie die Sywert volgt – van het verplaatsen van de doelpalen als de wedstrijd begonnen is – is trouwens nog de meest subtiele manier van reageren. Als er afstand genomen wordt reageren de meeste moslimbashers daarop door gewoon hun vingers in hun oren te steken en hard LALALALA te roepen. Zie bijvoorbeeld  deze waslijst, samengesteld door de gezaghebbende Amerikaanse waakhond Media Matters, van enerzijds conservatieve media die roepen dat moslims niet voldoende afstand nemen, en anderzijds van belangrijke religieuze en seculiere organisaties die juist precies dat doen. Het is gewoon nooit goed.

Wat de hele afstand-nemen-zwendel zo huichelachtig maakt, is dat hij naar de moslims toe als gebaar van goede wil gepresenteerd wordt. “Toe, spring nou even door dit hoepeltje heen, dan mag je bij onze maatschappij horen”. Nog even los van het feit dat er alles aan gedaan wordt om dat hoepeltje zo hoog mogelijk te hangen, en dat er de andere kant op gekeken wordt als er daadwerkelijk gesprongen wordt: in werkelijkheid is er natuurlijk een eindeloze hoeveelheid barrières, die het effectief meedoen van allochtonen aan de Nederlandse maatschappij tegenhouden. Daarvan is het diepe racisme in Nederland overigens niet de minste.

Wat is dan wel de reden dat telkens de eis van afstand nemen op tafel gelegd wordt? Volgens mij is het dit: de beste manier om iemand monddood te maken, is door hem weg te zetten als onderdeel van een groep. Niets is zo makkelijk als bang zijn voor een collectief met willoze leden en duistere bedoelingen. Verdenkingen over moslims die stiekem allemaal terrorisme steunen staan of vallen bij het idee van de moslimgemeenschap als homogene groep, die in een donker hoekje van de samenleving met z’n allen allerlei snode plannen uitdokteren. Om de moslimhaat in de lucht te houden, moeten het idee dat moslims een duistere groep vormen af en toe bevestigd worden, en dat kan mooi door ze collectief op het gedrag van de enkeling aan te spreken.

En daarmee komen we op het meest praktische argument tegen afstand nemen: het overtuigt werkelijk niemand. Immers, mensen die niet willen dat Nederland in Noord-Korea verandert door het invoeren van het idee van collectieve schuld, die zitten helemaal niet te wachten op moslims die afstand nemen. Mensen die wel in collectieve schuld geloven, zijn zo ver weg dat ze a la Sywert altijd wel een manier zullen vinden onderuit wat er werkelijk gezegd wordt te kronkelen. Ondertussen is het collectieve karakter van de moslimgemeenschap weer eens bevestigd, en daarmee hebben de islamhaters gekregen wat ze willen.

1 Comment on "Moslims, neem geen afstand van de aanslagen"

  1. Terreur-aanslagen doen zich mondiaal aan de lopende band voor. Ze worden meestal ‘verslagen’ als door Islamieten bedreven. Van Buddhisten, Hindu’s en Chinezen hoor je het haast nooit. En als dat geen vertekend van de Media is, mogen wij dan geloven met een groep-achtig Islamitisch verschijnsel te maken hebben.
    Zijn dan alle Islamieten terroristen? Neen, dat nu ook weer niet, maar hoe is dan de verhouding tussen de Islam-terroristen (activisten) en de grote massa van Islamieten die daar niet aan doen? Waarom houden die laatsten hun moorddadige broeders niet in toom en demonstreren ze niet samen met ons tegen hun activisten?

    Volgens mij zit het zo. Van de meeste Islamieten laat zich de voorstelling ontwerpen van lieden met slechts matige sympathie voor hun terroristen. Niet minder waar is ook dat die bedaarde Islamieten hun ‘onstuimige’ broeders niet goed kunnen aanpakken omdat zij óók wel weten dat hun activistische medegelovigen!!! het theoretische, alfabetische gelijk aan hun zijde hebben. En de meeste Islamieten zíjn letterlijk, dat is de pest! En er staat in de Koran Sura 4: (97) 95} dat wie zich op Allah’s Weg = Jihad* beijveren van hem een hogere rang krijgen dan de ‘achterblijvende’ of stilzittende Islamiet. Ook lezen wij in hetzelfde boek {Sura 22: (25) 25} dat het de ongelovigen zijn die van de weg van Allah afhouden. Wij mogen dus een verband aannemen tussen 1) een massa van ‘tamme’ Islamieten, waarbinnen 2) zich vaste percentages aan ‘wilde’ Muzelmannen voordoen. Altijd. Kortom, geloof je in de Koran, is zo op je dooie gemak leven als je nu doet moreel bezwaarlijk. Eigenlijk hoor je huis en haard verlatend met kromzwaard en granaat de ongelovigen achterna te zitten, zijnde de lieden van de linker zijde (Sura 90:19), ook wel lieden des vuurs = voor de hel bestemden {Sura 40: (6) 6} genoemd. Letten wij erop dat Allah en zijn Mohammed niet pro links zijn. Of soms in sociaal-politieke zin wel, maar dat lijkt vooral op taqiyya (= liegen)tactiek.

    Wel, in zo’n drijfjacht heb je zelfs als orthodox gelovige Islamiet ook niet altijd zin, maar intussen blijf je met een gekweld geweten zitten. En het is dááraan waar fundamentlisten een vorm en vervolgens weer een inhoud aan geven. Hún Allahs inhoud. En geen verschrokkener Muzelman durft ze te belemmeren, zou hij een nog zo grondige hekel aan ze hebben.

    De door mij beschreven verhouding tussen fanaten, gematigden en meelopers, van politieke -, religieuze – of van andere aard, houdt een sociologische waarschuwing in. Mensen in Nederland, in het Westen en waar niet?, zijn als de dood voor Moslim activisten (fundamentalisten*). Om deze angst te onderdrukken, bezweren Westerse Vrienden van de Islam ons zonder ophouden dat de meeste Islamieten vredelievend van aard zijn, gewone mensen van wie geen gevaar te duchten is. Wat toch niet waar is. Deze geruststelling is theoretisch gebaseerd op de ideologie van de individu. Maar daarin wordt iets over het hoofd gezien, of door de vingers. Nederland laat geen individuele Islamieten toe, het importeert een Islamitische samenhang en dat is iets anders. En wie zich van deze ideologische blindheid heeft kunnen vrijwaren of genezen, behoeft zich niet te (laten) betrappen op raciaal denken. Hij mag zich op raad van D’Sousa beroepen op rationeel denken.

    Van de Moderne Ideologie laat zich vaststellen dat zij gelijk alle andere ideologieën stelselmatig enige hoofdzaken negeert, te weten dat zij 1. ook maar een ideologie is en 2. voor bepaalde delen van de realiteit blind is. Dit komt omdat de glazen van de bril die zij is, op een bepaalde manier geslepen zijn en daardoor belangrijke zaken niet, vaag of getroebleerd laten zien. Zo herkennen we de groep niet meer, behalve dan als iets verachtelijks en spreken van ‘racisme’. Haar ratio ontgaat ons en veel problemen zijn daarom onuitlegbaar geworden.

    *FUNDAMENTALISTEN. De meeste, zij het niet alle Islamieten zijn fundamentalist. Hiermee bedoel ik dat het ze onmogelijk is schrifturen die ze zuiver Islamitisch vinden – de Koran en nog wat – figuratief te interpreteren. Zij die door ons fundamentalisten worden genoemd, kunnen we beter activisten noemen. Het ware probleem is natuurlijk het fundamentalisme dat activisme of ook terrorisme bevordert. Islamterrorisme is oud en traditioneel en er is veel en vanouds ruim en indringend over geschreven. Discussies na 11 september AD 2001 over de vraag of de Islam iets te maken heeft met wat er toen is gebeurd, kunnen kort zijn.

    **JIHAD. De kreet ‘Jihad’ behoeft geen oorlog te betekenen, maar leent zich er (te) gemakkelijk voor.

Leave a comment

Your email address will not be published.


*